We komen woensdag 24 augustus vroeg aan, op Brindisi. We pikken de auto op van Lang parkeren en zijn al voor het middaguur op de heuvel; ze heet inmiddels Trullo Collona Verde. De temperatuur ligt al ruim boven de 30 graden. Tussen het nu overal verdroogde gras komt een enkel sprietje van een soort venkel omhoog.
Andrea komt langs, ons wifi-mannetje. Hij spreekt vlot Engels en als we 'm vertellen dat hij de eerste klusjesman is die op tijd komt, vertelt hij dat zijn bijnaam 'il Svizzero' is. Hij staat al snel op het dak en peilt de verschillende providers uit. Vodafone is het beste signaal, eind volgende week komt hij het aanleggen.
's Middags huppelen er opeens twee vrolijke meisjes door onze tuin, met twee hondjes. Het blijken de dochters van de buren. We worden uitgenodigd voor kennismaking en een kopje koffie morgenavond. Als we vragen 'Hoe laat is dat ongeveer?' antwoorden ze lachend en in het Engels: 'Italians drink coffee all the day' en we lachen er volop om. We oefenen nog wat Engels met ze en na een 'Good bye' huppelen ze weer verder. Leuke meiden, leuk aanbod!
Donderdag, materialen inkopen voor onze gazebo: een overkapping van het terras. We hebben stenen blokken voor de pilaren, houten palen en rieten matten nodig. Hout kopen hier is leuk. We gaan naar 'io et il legno' in Ceglie Messapica, die kennen we nog van ons vorige verblijf hier. We kopen 2 boomstammen van 6 meter, 5 van 5 meter en bamboematten. Einde middag kunnen we langskomen voor het regelen van transport. Dan stenen zoeken. Kort verhaal: we twijfelen teveel en durven niet door te pakken... Na een terrasje in Ceglie Messapica gaan we terug naar de houthandel. Het blijkt al te laat voor bezorgen, volgens mij heeft de eigenaar gewoon geen zin meer, en het wordt 'domani'.
's Avonds op de koffie bij de buren. Ze blijken te hebben geprobeerd ons huis te kopen maar doordat wij al in onderhandeling waren kwamen ze niet aan de beurt. Twee koffie verder toonden ze begrip voor het feit dat wij het wel hadden gekocht. Het werd gezellig en we vertrokken met een uitnodiging voor een feestje op vrijdag.
Vrijdagochtend eerst naar de houthandel en we gidsen we de eigenaar, met 7 boomstammen in zijn laadbak, naar ons huis. Hij rost wat takken van de bomen in het weggetje naar ons huis maar het komt goed. Palen afladen en weer zijn we een stukje verder voor de bouwplannen. Overdag verven we de afbladderende voordeur maar de kleur is niet wat we hoopten, en hij glanst teveel. Nou ja, volgende keer beter. 's Avonds de barbeque bij de buren. Na een wat onwennige start, de buurman baalt nog steeds dat wij en niet zij het huis hebben, doet de wijn z'n werk en dansen we op de veranda.
Zaterdag hebben we om 10.30u afgesproken bij een loods van een antiqair. We zoeken ons rot maar treffen hem niet. Dan maar terug naar huis. Arie gaat grasmaaien en Annemieke gaat verven. Als ze klaar is, horen we het zachtjes kraken, en stukje bij beetje springt de verflaag boven een oude scheur open. Balen.... Dan maar de omgeving verkennen: we gaan naar Locorotondo. Wat een prachtig dorpje zeg. Net als Cisternino op een heuvelrug met echt prachtige vergezichten, op de hellingen wijngaarden waartussen je kan borrelen.
Zondag een volgende poging met de antiquair. Ditmaal met zijn zoon Aldo. Het lukt en we kopen wat leuke spulletjes. Hij rijdt achter ons aan om de route te verkennen. Door zwaar onweer, het water stroomt in modderbeken over de weg en in de berm zien we een electriciteitskast vonken en roken. Annemieke rijdt er netjes doorheen en we zijn even later met Aldo bij ons huis. Als hij zijn auto keert om naar huis te gaan, rijdt hij ons electriciteitsaansluiting uit de grond. Het licht blijft branden maar de paal staat op instorten. Aldo zegt dat hij een vriend heeft, en dat het komende dinsdag hersteld wordt. Dit wordt een lang verhaal....
Maandag komt Mina cactusvijgen brengen. Uit eigen tuin vertelt ze en als Annemieke er wat vragen over stelt, neemt ze ons mee en krijgen we een lesje in plukken en schillen van 'fichi d’India', echt heel leuk!
's Middags komt Aldo langs met Angelo, 'il muratore'. Twee meter, gebronsde huid, knalgroene ogen, wat littekens, ook in z'n gezicht, zwaar gespierd, vriendelijke lach. Dat electriciteitspaaltje komt wel goed, zegt 'míe. Maar hadden we nou misschien meerwerk voor 'm? We lopen over het land en hij vertelt van alles over hoe dat in Puglia gaat, met waterputten slaan, zwembaden bouwen, legaal of minder legaal, met of zonder IVA (btw). We spreken een prijsje af voor de gazebo, over IVA hebben we het niet gehad.
Dinsdagochtend interessant bezoek: de geometra, een soort van architect. We leren veel van 'm en merken dat hij zeer netjes binnen de lijntjes wil kleuren. Die uitbouw? Ja die kunnen we beter afbreken en dan -met vergunning- weer opbouwen. Dit moet echt bezinken...
Einde middag komt il Svizzero nog langs. Na een uurtje hebben we overal in en rond het huis beregoeie wifi, geweldig! Het is het einde van onze week en we besluiten nog even in zee te duiken. We slapen door de zonsondergang heen en eten 's avonds verse vis bij Al Buca, in Canne Torre, fantastisch!
Woensdag laten we de auto bij Cornelia achter en brengt Eugenio ons naar het vliegveld. Ik moest de verkeersborden voorlezen want dat kon hij echt niet meer lezen. Het kwam allemaal goed. Een bomvolle, leerzame, heerlijke week op Collina Verde.