Vandaag is de dag, we gaan naar de notaris. Voorafgaand gaan we het huis nog even bekijken, met de huidige bewoners Cornelia en Eugenio. Zij bezitten de trulli sinds 1993, weten we uit de stukken, gekocht voor 20.000.000 Lire. Eugenio begint direct te vertellen welke bomen en struiken we moeten aanpakken.
De oude baas, 82 jaar oud is hij, hoopt duidelijk dat we zijn werk voortzetten. We worden voorgesteld aan de buren, Mina en Pino. Mina, ver in de 80, vertelt dat haar moeder in onze trullo is geboren. Pino ligt zijn middagdutje te doen, aan de zuurstof want zijn gezondheid laat te wensen over. We drinken een ijskoffie en een Amaro met ijs. We overhandigen ons ’burenpresentje’: een pak Goudse stroopwafels, een Gouds kaasje en een brief in het Italiaans. We moeten ervandoor. Marijke is er inmiddels ook en we rijden gezamenlijk op naar de notaris in Ostuni.
Daar aangekomen treffen we een balie en moeten we gelijk van alles tekenen. ’Privacy consent’ waarmee we toestemming geven dat ze onze persoonsgegevens verwerken en zij aangeven dat ze er netjes en discreet mee omgaan. Naast de door ons te tekenen formulieren ligt, midden op de balie, een stapel paspoortscans van onbekenden…
Als alles is ingevuld gaan we naar de kamer van de notaris. We lezen alles nogmaals na. Advocaat Alessandro haalt er nog een missend kadastraal perceel uit. Kapitale fout natuurlijk, wekt echt vertrouwen...! En dus geef ik aan dat ik het zelf ook wil nakijken, ook al is het in het Italiaans. Bij het checken van de kadastrale percelen merk ik een typefout op, in het Italiaans, lachen! Alles opnieuw uitprinten en we zetten onze handtekeningen voor de zoveelste keer. En vervolgens… kan alles nogmaals overnieuw. Dit moet je namelijk tekenen met je volledige naam, in blokletters, goed leesbaar. Alles voor de derde maal opnieuw printen, overal je naam op zetten en dan zijn we klaar voor het moment supreme: meneer de notaris.
Hij komt binnen, knikt gedag, leest de akte in moordend tempo voor, en laat ons tekenen. Direct erna overhandigt hij zijn factuur, op een kladje; moeten we direct betalen. Nadat ik de transfer in m’n betaal app laat zien, feliciteert hij ons, zegt hij gedag en vertrekt. 2,5 uur na binnenkomst zijn we een belachelijk bedrag armer en een trullo en een hectare boomgaard rijker!
Zonder notaris maar met alle anderen vertrekken we naar een bar, we proosten erop los. Daarna uit eten met Marijke in het oude centrum van Ostuni. Supergezellig om dat zo te mogen doen want ze is echt een topper en haar begeleiding van onze aankoop was echt geweldig. Als we rond middernacht aankomen bij onze trullo tovert Annemieke met een luchtbed en wat kaarsjes onze slaapkamer om tot een paleisje. We slapen als een roos. Ons leven in Trullo Collina Verde is gestart.
Wat doe je op zo'n eerste dag? Juist ja: Ikea! De komende weken worden bedden bezorgd maar we durfden matrassen-via-een-webshop niet aan. Op naar Bari en volladen die auto.
Op de terugweg even langs Cisternino. Er lijkt een feest voorbereid te worden want ze bouwen tribunes op op een pleintje. We kopen wat vlees en groenten. Als we thuiskomen, nadert de zonsondergang al. Dik twee uur eerder dan in Nederland is dat hier. Vanaf het dakterras hebben we een prachtzicht op de ondergaande zon. Na afloop gaat de barbeque aan en roosteren we wat vlees en groenten, flesje wijn erbij, heerlijk.