Als je in Italië gaat verbouwen, dan weet je dat je voor verrassingen komt te staan. Bij ons kwamen ze uit onverwachte hoek: PostNL! Nadat we de offerte goedkeurden, stuurden we de sleutel naar Francesco, de geometra. Aangetekend, 16 euro en met een belofte van 3 tot 5 werkdagen voor bezorging. QR-code erbij, dan kan je volgen waar het pakket is. En toen viel alles stil...
Diverse chatbots en vriendelijke afwimpelaars verder, ze zeggen trouwens precies hetzelfde, komt de sleutel na 18 dagen aan. Aannemer Luca mag los, aannemer Luca gaat los.
Woensdagochtend, op m'n werk, bliept WhatsApp opeens vol. Luca stuurt foto's van de voortgang. Je geeft ze een sleutel en ze gaan los. Bijna het hele terras ligt er al uit en het gaat niet met de hand maar met grof geschut. Als dat maar goed gaat met onze 50m3 regenwateropslag eronder... We zijn enerzijds blij verrast met het tempo maar anderzijds heb je dan ook wel zoiets: wat doen die lui daar 2000km verderop???
Twintig minuten en tien foto's verder is de puinhoop in de tuin compleet. Inclusief een paadje dat naar een tweede aan te leggen terras loopt en dat... op de verkeerde plek ligt. Ik app Luca met de vraag of hij zich aan de tekeningen van geometra Francesco wil houden. "Over 48u zijn we er en kijken we er samen naar" app ik. Hij schrikt en legt vrijwel direct het werk stil.
48u later, donderdag rond een uur of twaalf, zijn we er. Luca heeft prima argumenten en zowel wijzelf als geometra Francesco gaan overstag. De blijdschap over de snelheid wint het en Luca heeft met grote regelmaat prima ideeën. De driehoek geometra - aannemer - opdrachtgever loopt gesmeerd. Morgen gaan we materialen voor de buitenkeuken uitzoeken. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht.
Eind van de middag komt Michele langs. Buuf Mina tipte ons over een coöperatie van lokale tuinmannen met goeie kennis van olijfbomen. Michele is mijn contactpersoon en samen met hem loop ik door de boomgaarden. Hij geeft aan dat er teveel stenen liggen om te kunnen maaien. We maken een plannetje en hij geeft aan een prijsje maken voor de diverse werkzaamheden. Laat dat 'je' er maar af...
De volgende ochtend staan om 7u de operai (werkers) in de tuin. Even leuk kennismaken, espresso erin, met een Goudse stroopwafel natuurlijk, en dan vragen ze me hoe het verder moet. Ik verwijs naar de tekeningen van de geometra; die hebben ze niet en kennen ze niet. De aannemer is nog niet in de buurt. We kletsen wat en bespreken het werk en wat maatvoeringen. Domenico, inmiddels stroopwafel-fan, legt de basis voor de buitenkeuken, leuke kerel is het!
Om 11u arriveert Luca. Er staan inmiddels vier lagen met stenen. Met wat rolmaten en een zeer stellige houding instrueert hij z'n mannen en dat wekt echt wel vertrouwen bij ons. Vijfde laag stenen op het muurtje, pilaren naar 2.80m, en nou opschieten guys! Als we om 11.30u vertrekken naar de keukenboer, hebben we al echt een beeld van hoe het gaat worden. Het werk vordert beresnel!
Eerst gaan we even langs Luca's huis in Locorotondo. Een oude boerderij is het met stallen en diverse trulli in diverse staten. Hij knapt alles prachtig op en er komen ruim 20 slaapplaatsen die hij als b&b wil gaan verhuren. Hij brengt ons op ideetjes en de eerste keus wordt gemaakt: ons terras wordt van natuursteen in vrije vorm, dus niet rechthoekig gezaagd. We gaan nog even langs een ander pandje dat hij opknapt. We worden voorgesteld als 'amici da Olanda' en krijgen weer wat ideeën voorgeschoteld.
Dan -eindelijk- op naar de winkel met keuken en tuinmaterialen. Ai, de siesta begint net; over twee uur gaat de winkel weer open. Luca biedt aan even te gaan lunchen in een mooi kustplaatsje. Polignano a Mare kennen we al; het wordt Giovinazzo. We gaan eerste even langs Luca's (2e) huis. Moderne flat met krijsende papagaaien op zijn balkon en veel aandenkens aan Cuba. Daar heeft hij een (3e) huis, het houdt niet op...
Dan gaan we naar Giovinazzo en daar is het echt prachtig. Luca heeft er naar eigen zeggen diverse paleizen en kerken opgeknapt. Eentje schijnt nogal bijzonder te zijn en die gaan we even bekijken. Hij heeft zowaar de sleutel en we komen erachter dat het zijn eigen (4e) huis is. Bizar en mooi tegelijk, fresco's, eeuwenoude houten beschilderde plafonds en allerlei bijzondere details. Ondertussen is het half drie, willen wij naar de keukenboer en we hebben nog niet geluncht...
Zalm met een heerlijk wit wijntje wordt het, in een echt prachtige bar aan het Piazza Vittorio Emanuele II, 'il Ragno d'Oro' (de Gouden Spin). Heerlijk gegeten en gedronken! Na afloop gaan we dan eindelijk naar de keukenboer. Daar blijkt dat ze geen spullen voor buitenkeukens hebben. Luca laat ons wel kachels zien. Die willen we nog niet maar wil hij al wel leveren. We kijken ongeïnteresseerd en stellen voor de dag af te sluiten. Het was echt een zeer gezellige en mooie dag maar Luca heeft wel door dat dit niet opschoot. Hiervoor zijn we niet naar Italië gekomen.
Zaterdag kiezen voor een dagje vrij. We wandelen in het beschermde duingebied bij Torre Guaceto. Het is er echt wel mooi maar op de rotsen staan vervallen ruïnes en de wind heeft van alles uit zee de stranden op en duinen in geblazen. Schoenen, boeien, kratten, flessen, visnetten, piepschuim, het is één grote bende en echt zonde van de op zich mooie natuur.
We gaan een terrasje aan zee zoeken voor de lunch. Na twee of drie gesloten tentjes op ongezellige plekken staan we opeens aan het eind van een weggetje naar zee, in Torre Santa Sabine. Het is blijkbaar 'the place to be' voor Italianen. Tafeltjes op straat, overal wijn en vis, lekker muziekje, zonnetje, jassen uit, echt heerlijke vibe daar! We eten bij MiraMare heerlijke antipasti met een zalige rosé bubbel en daarna orechiette nero met cime di rapa (raapsteel) en zeevruchten. Aan het eind van een niet geheel geslaagd 'werkweekend' toch nog een heerlijk vakantiegevoel.