Eind oktober hadden we de auto dus achtergelaten op Premium parkeren van Brindisi Airport, voor maarliefst zeven euro per dag... Eind november, op een woensdagavond, zitten we thuis naar iets goedkopers te zoeken. We vergelijken alle parkings in de buurt van de luchthaven en ik neem Premium zelf ook mee in die vergelijking. Even een prijsje opvragen...
Geen spoor werkelijk van die zeven euro per dag, het (b)lijkt zelfs maar vijf euro, ongelofelijk! Dan komt de klap: dat is volgens de website nier per dag maar per uur... Ik reken snel uit dat de teller rond de 3.000 euro staat en op 1 januari 2023, als we weer gaan, op 6.000 euro. Ik krijg buikpijn en word er stil van. Ik check nog even de airtag die in de auto ligt. Hij staat volgens Apple nog steeds op Premium Parkeren, niet afgesleept dus.
Ik had toch iets van 'giornalieri' zien staan, 'dagkaart', dacht ik toen? Even vertalen dan maar, het betekent geen 'dagkaart' maar 'dagelijks'. Als Annemieke mijn stilte opmerkt, vertel ik wat ik lees en krijgt ook zij acuut buikpijn. Sjees wat voelen we ons dom...
We zijn er bliksemsnel uit: ik moet erheen, die auto moet daar weg, iedere seconde telt! Vrijdagochtend vliegt RyanAir en ik vraag Annemieke of ze alsjeblieft mee wil. Kan ze als 'dom blondje' de portier misschien omkopen. We boeken de vluchten, en ook alvast de commerciële parking als alternatief, en vertellen de kids dat we prachtige black friday aanbiedingen gevonden hebben. Ze verklaren ons voor gek.
We piekeren 24 uur per dag over een strategie: parkeerticket verloren, domme Hollanders zonder al te veel geld, cash pinnen en omkopen die portier, en mocht niks lukken: wat is de dagwaarde van de auto nog? Toch maar voor de zekerheid geregeld dat we in het ergste geval 3.000 euro kunnen pinnen. Ook check ik de tag regelmatig; misschien slepen ze ons wel af...
Aangekomen in Brindisi blijkt dat 'ie er nog staat. Naast een Lamborghini, tsja die kan dat betalen... Eerst maar eens op dat bordje bij de slagboom kijken. 5 euro per uur ja, en na 24 uur wordt het 67 euro per dag, even later 17 euro per dag en zo loopt het langzaam af naar inderdaad toch die 7 euro per dag. Dat stond dus niet op de website. We rekenen snel uit dat het richting de 275 euro gaat en voor het eerst in 36 uur daalt onze hartslag. We pinnen, inderdaad 275 euro, en concluderen schaamtevol en met toch weer een lach dat we zojuist dik 2.700 'winst' hebben behaald. Jottem, uit eten!
We stoken de houtkachel op en gaan eten in Locorotondo. Het is helemaal in Kerstsfeer, druk en gezellig. Zaterdag lummelen we in en rond het huis. In een poging jagers op afstand te houden hang ik een bordje 'Proprieta privata' op. 's Avonds gaan we, inmiddels traditie op onze laatste avond van een verblijf, uit eten bij Chirico. Het regent inmiddels en zo blijft het tot we zondagochtend terugvliegen. De auto staat goedkoop, het dreigende faillissement is afgewend...