Maandag 31 maart
Een door mijzelf gesuggereerde datum, dat blijkt te werken. De geometra, Pierfranco, mailde twee weken geleden de trullista, Cosimo, dat hij op een startdatum wachtte. Ik antwoordde direct dat ik 28 maart zou aankomen en dat het maandag 31 maart werd. En zo geschiedde ;).
De laatste dagen heb ik met vriend Bram de Toyota naar Puglia gereden; die was in Nederland voor de APK. Heerlijk tochtje van zo'n 2100km met een leuke overnachting in Peschici, op het mooie schiereiland Gargano. Bij aankomst fris maar een lekker zonnetje en windstil. Heerlijk weer!
Maandagochtend, de afgesproken dag. Ze zijn tot mijn genoegen gestart met de weg onze heuvel op te egaliseren en verbreden. Forse houtkap en een machientje dat alles gladstrijkt. Drie man die het in een dagje fixen.
Houtkap, joepie. Ik loop alle takken naar boven en zaag het fijn. Ik stook er dagelijks nog best wat doorheen in dit jaargetijde dus dit is mooi voor de komende winters. En oh ja, die kloofbijl die ik voor mijn verjaardag kreeg, die is nu superhandig natuurlijk.
Dinsdag 1 april
Geen grap, de dag start met zeikregen. M'n wekker stond op half 7, want ze zouden 5 dagen per week om 7 uur starten. Nou ja, het is nog even opstarten natuurlijk. Vandaag volgen alleen een paar vrachtwagens met steentjes om gaten en kuilen in de weg te vullen.
Woensdag 2 april
Een zonnetje :). In de ochtend nog niemand te bekennen. Dan komen een paar ouwe baasjes. Steigers opbouwen. Grijze koppies met gespierde armen en kolenschoppen van handen. Dit zullen de steenhouwers wel zijn. Ik hoor gerommel van staal op staal: steigers voor ons charmante huisje. De stilte op de heuvel is voorbij. En mannetjes die twee van de vier eeuwenoude coni gaan afbreken en opbouwen. Ik groet ze en ga niet toekijken. Ik stook de kachel nog een keertje op en kijk op tv naar het debat over en met minister Faber.
Als ik buiten de geluiden hoor, en de stilte mis, merk ik dat ik emotioneel wordt. Klote eerste aannemer die deze lekkage en herbouwactie heeft veroorzaakt. Zucht...
Maar ook: deze mannen kennen en erkennen het belang en de historische waarde van trulli in Puglia. Fingers crossed, ze zullen het vast mooi herstellen en herbouwen.
De aannemer roept, ze zijn klaar. Een terras vol steigermateriaal. Morgen komen ze opbouwen. Om 7 uur. Als ik vraag wie die andere mannetjes zijn, zegt hij trots: dat is mijn vader Antonio. De ander is een collega met wie Antonio al 25 jaar samenwerkt. De collega vertelt dat hij de aannemer nog kent als klein voetballend jochie. Die koppies, die armen, de collegialiteit, het wekt vertrouwen. Morgen vroeg op!
Donderdag 3 april
Het kostte een hele dag: steigers bouwen. Met trappetjes, opslagruimte, planken op het dak zodat het netjes blijft. Het hele terras voor het huis gaat vol. Daar gaat mijn espressostekje...
Het liefst zou ik buiten gan werken maar ik kies voor binnen. Ik wil de trullista niet op z'n vingers kijken. En het wait stevig uit het noorden, koud dus... Ze werken van 7 tot 3 en als ze vertrekken, de steigers staan er fraai bij, ga ik nog even mijn nieuwe kloofbijl uitproberen. Volgende week wordt het echt koud dus ik heb stookhout nodig!
's Avonds maak ik risotto alla finocchio e funghi pleurotis. Ofwel, risotto met venkel en oesterzwammen. Wijntje erbij, niks mis mee. En ik zet mijn mobiel op Italiaans, goed voor mijn taalontwikkeling.
Vrijdag 4 april
Als ik wakker wordt en op mijn Italiaanse weer app 'il Meteo' kijk, staat er 'Oggi' gevolgd door 'Sabato'. Maar dan is het dus vrijdag, bijna weekend! Ik dacht echt dat het donderdag was en zo zie je maar, als de trullista start, vliegt de tijd. Gelukkig maar want dat is een dag minder wachten op mijn lief.
Om 9 uur 's ochtends gaat het karakteristieke pinakeltje van de keukentrullo eraf. En stenen. Ik kijk belangstellend mee en zie dat het bolletje bovenop massief steen is en daaronder liggen dan rondgehakte stenen, gestapeld zoals mijn vroegere speelgoed 'De torens van Hanoi'. De trullista gaat er uiterst zorgvuldig mee om. Het bolletje weegt een kilo of 15 schat ik, hij draagt het als een baby en legt het op een zeiltje voorzichtig neer. Het is fijn te zien dat ze zo voorzichtig en netjes te werk gaan. In een paar uur tijd zijn alle dakpannen ('chianche') eraf. Ze liggen op het terrasje bocen en badkamer en die stort niet in. Mooi, steviger dan ik dacht dus.
Zaterdag 5 april
Uitslapen? Nee hoor. Lekker in bed naar de kwalificatie van de Grand Prix van Japan kijken! Al na een paar minuten hoor ik gestommel. Oeps, ze werken ook op zaterdag... Na een uurtje zijn ze weg en als ik boven kijk, hebben ze alleen een rand cement gestort; kunnen ze maandag weer snel door.
En de kwalificatie? Pole voor Max!
Zondag 6 april
Max wint 'm en ik werk lekker in de tuin. Gras maaien, hout zagen en kloven, beetje prutsen; heerlijk! Ik heb trek in een biertje en gezelschap en vraag Nicoletta, een bekende uit het dorp, of Cisternino ook bruine cafe's heeft. Het meeste wat ze noemt ken ik maar de Birrosteria (birra + osteria) nog niet. Als ik zeg dat ik er een biertje ga drinken, sluit ze aan en kletsen we een eind weg, heel gezellig. Na afloop in m'n uppie een pizza bij Doppio Zero. Mocht wel na een week zelf koken, vond ik.
Maandag 7 april
Windkracht 6 uit het noorden. Dat heet hier de 'Vento Russo', de Russische wind. Hij is koud en guur, om van de gevoelstemperatuur maar niet te spreken. De mannen op het dak schuren de dakpannen met een machine. Stuk voor stuk. Om 12.00u geven ze het op. Helemaal vernikkeld van de kou. Overal wit gruis van het schuren.
Dinsdag 8 april
Als ze om 7 uur op de stoep staan, in hun witte pakken en met mondkapjes, is goed te zien dat ze een extra jas aan hebben. Het is nog steeds stormachtig en berekoud maar ze werken door. Om 11 uur haal ik ze voor het eerst naar binnen voor de koffie. We bekijken de trullo en de opties voor aanpassingen. En doorrr... Schuren, schuren, schuren
Woensdag 9 april
Eindelijk gaat de wind wat liggen. Domenico gaat door met schuren, Cosimo gaat met z'n setje hamers de stenen rechter maken. Zo past de puzzel straks strakker in elkaar en dat scheelt binnendringen van water. Schuren, hakken, schuren, hakken.
We doen de koffie deze dag op het dakterras en in een lekker zonnetje. Domenico diet 3 schepjes suiker in zijn koffie; ik spreek hem erop aan, een lolletje. Als hij mij amandelkoekje opeet, vertelt Cosimo dat als ze uit eten gaan dat het restaurant dan het bestek natelt. Domenico eet alles!
In de namiddag storten de mannen met cement zo dik als modder een muurtje. Geen houten bekisting nee, tufsteen blokken als 'mal'. Ik schat dat er 20 emmers cement naar boven gaan; onverstoorbaar. Het is nu wel duidelijk dat dit nooit meer zal lekken. Cosimo zegt: dat dak kan er weer een paar eeuwen tegenaan!
Donderdag 10 april
De laatste stenen worden geschuurd en gehakt. Alles wordt klaargemaakt voor de wederopbouw. De geometra komt polshoogte nemen en hij is tevreden over hoe de mannen werken. De oplopende temperatuur helpt ook wel een handje.
Vrijdag 11 april
Ze gaan opbouwen! Er is een derde man bij die ik ook al op dag 1 had gezien, bij het voorbereiden van de weg: Mario. En zo staan er drie man, schouder aan schouder, met een steenhamer in hun hand, de cone van de keukentrullo weer op te bouwen. Uiterst precies, wat een vakwerk zeg!
's Avonds werk ik mijn blog bij. Ik realiseer me dat Annemieke naar het verjaardagsfeestje van haar zusje Mirjam is. Lekker weer in Nederland, iedereen in de tuin, en dan mis ik m'n lieve familie opeens...
Zaterdag 12 april
Er is zwaar weer op komst en het dak moet dicht. Doorwerken dus!
Zondag 13 april
Geen gehamer boven m'n hoofd. Lekker werken in de tuin.
Maandag 14 april
Regen en gure wind. De mannen nemen een rustdag
Dinsdag 15 april
Er wordt weer volop gewerkt op het dak. Droog weer en goede temperatuur maar wel windkracht 6 a 7. In de ochtend ga ik door het hele huis heen: opruimen en schoonmaken. Het valt allemaal best mee want, al zeg ik het zelf, ik leef best netjes en opgeruimd in mijn leventje alleen. Dat leventje alleen eindigt vandaag; joepie, vanmiddag komt Annemieke aan!
Vele 'Non ti preoccupare' volgden en het duurde en duurde. Toen er andere chiache (stenen dakpannen) werden ingevlogen, kwam er opeens een ander patroon op het dak. Twee lagen van 5cm dik in plaats van de originele één laag van 10cm dik. Architect erbij gehaald en die gaf ons gelijk: dit is niet 'Stile Cisternino'. En dus mochten de nieuwe lagen er weer af. Er moesten nieuwe dakpannen gezaagd worden uit een nabije steengroeve. Het leverde 3 weken vertraging op en daarmee werd 19 juni, de contractuele einddatum, onhaalbaar. Toen we eind juni op vakantie gingen, legden de mannen het werk neer. Nog eens anderhalve week vertraging...
Woensdag 23 juli
We vliegen terug naar Nederland. Naarmate deze dag naderde kwamen er meer mannetjes over de vloer. Of eigenlijk het dak op. Het werk is nog niet klaar en we hebben de architect gemandateerd de oplevercontrole uit te voeren. Na vier maanden troep, een onbereikbaar stuk tuin, terras en dakterras, steigers en een nog steeds afgesloten voordeur, vertrekken we.
Als we thuis komen, volgt al snel een foto: de steigers zijn opgeruimd en het terras is schoongespoten. Met 5.000 liter water in plaats van de beloofde 500 liter. En dus is de kleine cisterne helemaal leeg. Pffff....
Twee van de 4 cones zijn nu wit; het duurt een paar jaar voordat ze zijn bijgekleurd. We denken dat het waterdicht is dus of we definitief blij en tevreden zijn, merken we aankomende herfst wel.